Heartfulness

In veel oosterse talen is het woord voor ‘mind’ hetzelfde als het woord voor 'heart' (oftewel hart). Heartfulnes wordt daar dan ook wel gezien als de kern van mindfulness. In het westen wordt hearfulness vooral gezien als een "vervolg" op mindfulness. Een soort mindfulness voor gevorderden, bestemd voor wie het aandachtig aanwezig zijn en/of het mediteren verder wil verdiepen.

Heartfulness bouwt verder op de fundering die gelegd is tijdens een mindfulness training of -beoefening. Namelijk, het observeren van wat er is zonder daarover te oordelen en het ontwikkelen van een liefdevollere houding t.o.v. van onszelf. Tijdens het beoefenen van mindfulness ben je jezelf (veel) bewuster geworden van je gedachten- en gedragspatronen, of anders gezegd, de automatische piloot. Je hebt geleerd om dit te observeren, erbij te blijven en er niet op te reageren. De ene keer lukt dat beter dan de andere en dit zal vooral te maken hebben met de lading van de situatie en hoe en waardoor je op dat moment 'getriggerd' wordt. Het heeft echter ook te maken met je vermogen om vanuit je hart te reageren in plaats vanuit je angst of je verlangen. Heartfulness nodigt je uit om dit vermogen (verder) te ontwikkelen.

Ik weet inmiddels dat liefde onze ware natuur is en dat angst en verlangen mechanismen zijn die in de loop van een leven worden aangeleerd. Onbewust identificeren we onszelf meer met de aangeleerde angst en verlangen dan met liefde. Waarom? Omdat angst en verlangen ons met de paplepel ingegoten zijn. Het zit in onze opvoeding, onze cultuur, de politiek, de media, onze relaties enz.

Angst en verlangen zijn overlevingsmechanismen. Door wat we in ons leven meemaken, raakt ons hart gekwetst. Onze angst probeert ons hiertegen te beschermen, terwijl ons verlangen ons probeert te geven wat we denken tekort te komen. Wanneer we ons gekwetste hart echter leren kennen vanuit liefdevolle vriendelijkheid, dan ontspannen en verzachten die angst en dat verlangen. We leren een andere kant van onszelf kennen en dat is oneindig heilzaam.

We worden ons bewust van hoe vaak we op een voorwaardelijke manier van onszelf en van anderen houden. We leren dat we iedere keer opnieuw onszelf (en daarmee anderen) ontmoeten met compassie en liefdevolle vriendelijkheid.

Op den duur wordt de dualiteit van angst en verlangen in ons verzoend en overgestegen. We kunnen dan steeds vaker vanuit ons hart, onze compassie en onze liefde leven en er bewust voor kiezen om dat elk moment en bij iedere gelegenheid opnieuw te doen.