Mindfulness, Meditatie en Ontspanning...

Ik ben van mening dat ik, na enkele jaren van oefening en ervaring met Mindfulness aandachttraining, inmiddels behoorlijk "mindful" door het leven ga. Ik ben in het moment, sta niet stil bij het verleden en maak geen toekomstscenario's. Ik ben aandachtig in wat ik doe en ik richt mijn aandacht op de dingen waar ik NU mee bezig ben en die NU bij me langs komen...

Mijn aandacht heeft zich verlegd van breed, toekomstgericht, proactief en strategisch, naar smal, nu-gericht, afwachtend en belevend.

In de tijd dat ik actief en bewust met Mindfulnesstraining bezig was, leerde ik mijn aandacht richten op concrete en actuele gevoelens en gedachten, zonder me gedwongen te voelen daar onmiddellijk over te oordelen.

Ik richtte mijn aandacht op mijn adem, mijn buik, mijn benen, mijn hoofd, mijn boosheid, mijn verdriet, mijn compassie en mijn behoeften. Het heeft me geholpen om meer "mezelf" te zijn en dat "goed" te vinden...

Maar...
Ik was altijd bezig te richten..!
Altijd iets aan het waarnemen...
Altijd bezig...
Altijd iets aan het DOEN...


Ontspannen en verkwikt
De laatste tijd heb ik dus geleerd om daarmee te stoppen (hoewel dat niet het goede woord is, want stoppen houdt in dat je toch weer iets doet...).

Laat ik zeggen dat ik geleerd heb om NIET te DOEN...
Dat is dus wat anders dat Nietsdoen! Niets doen is niet meer dan het uitstellen van iets doen. Dat is het dus niet..!

Het betekent wel dat ik geleerd heb om sonder actie of (pre)occupatie, simpelweg te ZIJN.
In mijn meditatiemomenten BEN ik dus alleen nog maar en DOE ik NIET meer...

Ik richt mijn aandacht niet; probeer mijn geest niet leeg te maken; geen gevoel of gedachten op te roepen of weg te drukken en geen hogere of andere staat van zijn te bereiken...

Ik kies een gemakkelijke houding (meestal languit in bad) en sluit mijn ogen. Ik laat ALLES los en stop met DOEN. Meer niet...

En dan ondervindt ik een soort Mantra:

Ik...
Ik... Ben...
Ik... Ben... Zijn..!

Niet in woorden, maar in concepten (als ik het daarmee duidelijk maak tenminste...).

Ik ZEG dat dus niet tegen mezelf, of herhaal het constant, maar ik ERVAAR het..! Het is ook geen kwestie van het mezelf LATEN ervaren, maar meer iets waarmee mijn geest zich vult op het moment dat ik NIET DOE. Het bio-elektro-chemische "denken" lost dan als het ware op in een allesomvattende staat van ZIJN, waarin ik niet DOE, maar BEN en waarmee ik ÉÉN ben...

Soms duurt dat 10 minuten, soms een half of zelfs een heel uur.
Lang of kort, na afloop ben ik DIEP ontspannen en verkwikt..!


Meer lezen: