Mindfulness-Based Compassionate Living (MBCL)

Compassie (of mededogen) is het vermogen om ons betrokken te voelen bij pijn en lijden, zowel van onszelf als van anderen. Het gaat samen met de wens deze pijn en dit lijden te verlichten en de bereidheid daarin verantwoordelijkheid te nemen. Het is een algemeen menselijke eigenschap, die bij ieder in aanleg aanwezig is, maar die vaak om allerlei redenen niet tot bloei gekomen is. Gelukkig kan compassie door beoefening wel ontwikkeld en verdiept worden en dat is het doel van compassietraining. Terwijl medelijden vooral gepaard gaat met angst en sentimentaliteit, vraagt compassie om moed en ruimhartigheid. Beoefening van zelfcompassie is niet egocentrisch maar zorgt juist voor een gezonde relatie met onszelf en voor een grotere empathie en openheid naar anderen toe.

Voor wie?
Veel mensen met langdurige of terugkerende gezondheidsproblemen, van welke aard ook, hebben een lage dunk van zichzelf en gaan gebukt onder zelfverwijt of schaamte. Zij kunnen somber, angstig, hunkerend, boos of wantrouwend in de wereld staan en moeite hebben om warme gevoelens voor zichzelf en anderen te ervaren. Zij kunnen vluchten in isolement of zich storten in bezigheden of relaties die hen niet echt voldoening geven. Gesprekstherapieën bieden niet altijd een oplossing. Soms geven zij wel inzicht maar bereiken onvoldoende het ervaringsniveau (Ik snap het wel, maar voel het niet.) Juist dan valt compassietraining te overwegen, waarin oefeningen aangeboden worden om meer warmte, geborgenheid, acceptatie en verbondenheid met zichzelf en anderen te ervaren.

Erik van den Brink en Frits Koster hebben bij Lentis Groningen een groepsgerichte verdiepingscursus opgezet voor hen die reeds een cursus MBSR of MBCT hebben gevolgd. Dit programma bestaat uit acht sessies en één extra oefen- of stiltesessie. Deze Compassietraining of Mindfulness-Based Compassionate Living (MBCL), biedt een vervolgtraject voor hen die ondervonden hebben dat de cursus MBSR/MBCT hen goed heeft gedaan, maar ook moeite hebben deze in hun leven te integreren en daarbij een milde, vriendelijke houding te ontwikkelen.

Ook onder hulpverleners, die de heilzame werking van mindfulnessbeoefening ontdekt hebben, persoonlijk en/of professioneel, ontstaat in toenemende mate een behoefte aan verdieping. De groeiende werkdruk in de moderne (G)GZ gaat niet zelden gepaard met ‘compassiemoeheid’ naar cliënten en een tekortschietende zelfcompassie. Aan de vraag om de Compassietraining in zijn geheel ook aan hulpverleners aan te bieden, geven wij dan ook graag gehoor.

Doel

• Het op ervaringsniveau kennismaken (als deelnemer) met het volledige programma van de compassietraining
• Het verdiepen van de eigen mindfulnessbeoefening met compassiegerichte perspectieven.

Inhoud
Naast het verder trainen van mindfulness komt het volgende aan bod:

• Het valideren van pijn en lijden.
• Hoe ons brein en organisme is geëvolueerd om ons te helpen overleven.
• ‘Waar we niet voor gekozen hebben is niet onze fout’.
• Inzicht in de drie centrale emotieregulatiesystemen.
• Hoe de emotieregulatiesystemen uit balans kunnen raken door invloeden van buitenaf, maar ook van binnenuit, bijvoorbeeld door schaamte, zelfkritiek en ‘de innerlijke pestkop’.
• Hoe mentale voorstellingen de emotieregulatiesystemen kunnen beïnvloeden en hoe training in compassie en de ontwikkeling van een ‘innerlijke helper’ de balans helpen herstellen.
• Tend & befriend: een vierde reactie op stress, naast fight, flight & freeze.
• Drie antidota tegen zelfhaat, zelfisolatie & over-identificatie: respectievelijk self-kindness, common humanity & mindfulness.
• Het ontwikkelen van de compassie-modus door oefeningen in compassievol motiveren, aandacht geven, voelen, redeneren, verbeelden, spreken en handelen.

Klik hier voor het aanbod MBCL-trainingen

Hoe rijker, hoe minder compassie

We geven minder om anderen naarmate we rijker worden. Mensen met een hogere sociale status gedragen zich asocialer en tonen minder compassie dan mensen die minder aanzien of geld hebben, blijkt uit onderzoek van de universiteit van Californië in het Amerikaanse Berkeley.

Psycholoog Paul Piff ontdekte samen met een groep wetenschappers dat hebzucht rijkere mensen verblindt. De resultaten werden in februari in 'Proceedings of the National Academy of Sciences' (PNAS) gepubliceerd. Middels zeven verschillende onderzoeken keek het team naar de vraag of sociale klasse - gemeten door rijkdom, beroepsprestige, en onderwijs- invloed heeft op ethische kwesties.

Verkeer en wisselgeld
Zo werd het gedrag van bestuurders van dure auto's op een druk kruispunt bestudeerd. Mensen in luxe auto's hielden zich minder aan de regels dan bestuurders van auto's die goedkoper waren. Zowel mannen als vrouwen in luxe wagens sneden anderen vaker af. Ook stopten bestuurders van de dikke wagens beduidend minder vaak voor voetgangers bij een zebrapad dan de rest van het verkeer.

Nu zijn bestuurders van dure wagens wel eens vaker een doorn in het oog, dus ging het onderzoeksteam van Piff een stapje verder. Wat zouden deze rijkere automobilisten doen als ze bij een winkel stopten waar ze teveel wisselgeld terug zouden krijgen? De tests wezen uit dat de rijkere onderzochte groep eerder geneigd was om het geld te houden en niets te zeggen. Mensen met minder inkomen zouden het teveel gegeven geld eerder terug geven.

Leidt egoïsme tot welvaart?
Om erachter te komen of egoïsme tot welvaart leidt (in plaats van andersom), onderzocht het team van Piff het gevoel van sociale klasse. Deelnemers aan het onderzoek moesten een puur minuten lang zichzelf vergelijken met mensen die er financieel beter of slechter voor stonden dan zij. Vervolgens mochten ze uit een pot met snoep zoveel mee naar huis nemen als ze zelf wilden.

Ook werd hen verteld dat de overgebleven snoep uitgedeeld zou worden aan kinderen in een nabij gelegen ziekenhuis. Deelnemers die tijdens de test hadden overwogen hoeveel beter zij het hadden dan anderen, pakten aanzienlijk meer snoep uit de pot en lieten minder achter voor de kinderen.

In een ander onderzoek werd deelnemers gevraagd om naar twee video's te kijken terwijl hun hartslag op een monitor werd bekeken. De ene video ging over klussen en de andere ging over kinderen met kanker. Na het bekijken van beiden video's werd de deelnemers gevraagd hoeveel medelijden ze voelden tijdens het zien van de beelden.

Ook werden er vragen gesteld over de sociale achtergrond van de deelnemers door het onderwijsniveau en het inkomen van hun familie de bespreken.

De resultaten toonden aan dat deelnemers aan de onderkant van het spectrum, met minder inkomen en opleiding, vaker een gevoel van medelijden hadden tijdens het bekijken van de video over kankerpatiënten. Bovendien vertraagde hun hartslag tijdens het zien van de video over kanker, een reactie van het lichaam die geassocieerd kan worden met meer aandacht voor de gevoelens van anderen.

Vrijheid en onafhankelijkheid 
Uit alle onderzoeken van Piff en zijn team blijkt dat rijkere mensen zich minder herkennen in de emoties van anderen en de mensen waar ze mee te maken krijgen weinig aandacht schenken. Maar wat is hier de verklaring voor?

Waarom zouden rijkdom en status gevoelens van medeleven verminderen? Je zou denken dat een gebrek aan middelen eerder zou leiden tot egoïsme. Piff en zijn onderzoeksteam vermoeden dat het antwoord te vinden is in hoe overvloed ons een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid geeft. Hoe minder we moeten vertrouwen op anderen, des te minder houden we ons bezig hun gevoelens. En dit leidt tot een egocentrische houding.

Een andere reden is onze houding ten opzichte van hebzucht. Piff en zijn collega-onderzoekers ontdekten dat rijkere mensen eerder de neiging hebben om in te stemmen met het idee dat hebzucht te rechtvaardigen en moreel te verdedigen is. Hebzucht zou goed zijn. En dan blijft er weinig over van verantwoord ethisch gedrag of compassie.

Bron: Trouw.nl

De helende kracht van acceptatie

Vinden Door Te Stoppen Met Zoeken

Dit gaat verder dan de kracht van gedachten en intentie!

Heel veel mensen zitten vast in een relatie, een baan, hun familie, hun lijf of in hun hoofd. Ze zijn voordurend in gevecht met de realiteit. Ze zijn ongelukkig met de omstandigheden waarin ze leven en wachten en hopen tot hun leven ooit weer aangenamer zal worden. Maar waarom wachten op een beter leven, als werkelijk positieve verandering binnen handbereik ligt. De sleutel ligt niet in het leren veranderen van wat is, maar juist in het leren willen wat er is.

In De helende kracht van acceptatie laat Annemarie Postma zien waarom het zo belangrijk is om bewust te leven vanuit omaming van de realiteit. Want hoe vaak lukt het jou om een week - of een dag - in volkomen acceptatie te leven met je leven zoals het nu is, en met jezelf zoals je nu bent?

Annemarie ontdekte de helende werking die van werkelijke acceptatie uitgaat. Acceptatie van het hier-en-nu neemt je innerlijke blokkades weg zodat er nieuwe energie vrijkomt om je leven op je eigen krachtige manier vorm te geven. Met dit boek biedt Annemarie de sleutel voor persoonlijke verrijking en transformatie en ontsluit ze de geheimen van het krachtige scheppingsprinciep: ACCEPTATIE!

Compassievol leven + CD

van mindfulness tot heartfulness

In aanleg beschikt ieder mens over compassie of mededogen. Maar niet altijd heeft dit vermogen voldoende de kans gekregen om tot ontwikkeling te komen. Gelukkig kan daar door oefening iets aan gedaan worden. Compassievol leven is een oefenboek. Het eerste, algemene deel geeft een theoretische uitleg. Het tweede, uitgebreidere deel bevat een trainingsprogramma in acht stappen. Het programma is gebaseerd op een wetenschappelijk onderbouwde visie op het belang van compassie en is geinspireerd op het werk van onder anderen Paul Gilbert, Christopher Germer en Kristin Neff. Met behulp van de compassietraining verrijk en verdiep je je leven met meer mildheid en aandacht, naar jezelf en naar anderen toe.

PRI, de kunst van bewust leven

PRI (Past Reality Integration therapie) leert mensen zichzelf te bevrijden uit de greep van destructieve gevoelens en gedragingen zoals angst, somberheid, stress, boosheid en verslavingen. PRI beschouwt ze als afweren die dienen als bescherming tegen pijn uit het verleden. Door PRI worden we ons bewust van hoe en wanneer we in deze afweren verstrikt raken, en leren we hoe ze te ontmantelen. Dan zullen we steeds evenwichtiger en liefdevoller in het leven staan. Dat maakt, ook voor de kinderen om ons heen, een wereld van verschil.

Past Reality Integration therapie gaat ervan uit dat wij als volwassene, de wereld vaak zien door de bril van de afweermechanismen heen die we als kind hebben moeten ontwikkelen. Deze afweermechanismen zorgen ervoor dat we de pijn die ons als kind is aangedaan niet te hoeven voelen. Het zijn echter deze afweermechanismen die ons als volwassene het meest doen lijden omdat ze onze waarneming van het heden zo sterk vertekenen. Angst, somberheid, boosheid, overspannenheid en gebrek aan werkelijk contact, zijn én veroorzaken in het heden onze problemen.

PRI stelt zich ten doel ons te helpen toe te werken naar het bewust worden van de destructieve werking van deze afweermechanismen, naar het stoppen van de afweer en vervolgens naar het afbreken of ontmantelen ervan. Achter onze afweren schuilt de oude pijn die wij als kind hebben moeten verdringen omdat het toelaten ervan op dat moment zó pijnlijk zou zijn geweest dat we het niet zouden hebben kunnen verdragen. De situatie van het kind dat we waren was namelijk totaal anders dan die van de volwassene die we nu zijn: we waren klein, afhankelijk en overgeleverd aan anderen voor de zorg, liefde, warmte en begrip die we nodig hadden.

Daarin hadden we geen keuze: als onze ouders ons niet gaven wat we nodig hadden konden we niet weg en konden we geen andere ouders zoeken. Bovendien hebben jonge kinderen geen tijdsbesef. Dat betekent dat een situatie zoals gebrek aan liefde, onvoldoende aangeraakt worden of getroost worden als wij verdriet hadden, eindeloos leek te duren zonder dat er voor het kind dat we waren uitzicht was op verandering.

Door de afweer te ontmantelen en de oude pijn toe te laten kunnen we die pijn gaan voelen en zien voor wat hij is: oud, niet meer behorend bij nu, maar zeer pijnlijk en levensbedreigend geweest voor het kind dat we waren. We realiseren ons dan ten diepste dat het nu niet meer nodig is om ons via allerlei even pijnlijke afweermechanismen te beschermen tegen deze gevoelens. Het is voorbij. We zijn volwassen en niet meer afhankelijk van 1 of 2 personen die onze fysieke en emotionele basisbehoeften moeten vervullen. Als volwassene kunnen we dat nu zelf. We hebben altijd een keuze en we hebben tijdsbesef. Allemaal dingen die het kind dat we waren niet had en waardoor het in veel gevallen aan ondraaglijk lijden zou hebben blootgestaan, als het geen afweermechanismen zou hebben ontwikkeld.

Het doel van de PRI therapie is niet om oude pijn te voelen in de (valse) hoop die zo weg te werken. Het doel van een PRI therapie is om steeds meer ’afweervrij’ in het leven te kunnen staan. Ook als er nog afweer geactiveerd wordt, zullen we deze steeds sneller zelf herkennen en kunnen ontmantelen zodat we de destructieve werking ervan op ons dagelijkse leven opheffen. Dan kunnen we het heden ervaren voor wat het werkelijk is: meestal verrassend onbelast.

Zie ook: http://www.pastrealityintegration.com/

Zen en gezondheid

Het verhaal van de bootmonnik
Dechen was een leerling van Yaoshan. Na de dood van zijn leraar ging hij zijn weg. Maar anders dan zijn medeleerling Daowu stichtte hij geen eigen klooster. 'Ik ben ongedisciplineerd van aard. Ik ben liever in de natuur, waar ik mijn eigen gang kan gaan. Maar als je een geschikte student tegenkomt, stuur hem dan naar mij en ik zal hem alles leren wat ik geleerd heb', zei hij aan Daowu. In een afgelegen gebied leefde hij als veerman. Men noemde hem de 'bootmonnik' maar niemand wist goed wie hij was.

Op een dag woonde Daowu een lezing bij van Jiashan. In de discussie die volgde antwoordde Jiashan zo theoretisch dat Daowu, ondanks zichzelf, in lachen uitbarstte. Jiashan voelde dat er iets niet klopte en vroeg Daowu om instructie. Daowu stuurde hem naar Dechen.

Dechen zag gauw welke capaciteiten Jiashan had. 'Je vist met een lijn van duizend voet, maar je haak komt drie duim tekort. Waarom zeg je niets?' Op het moment dat Jiashan zijn mond opende sloeg Dechen hem met het roer in het water. Jiashan krabbelde terug in de boot. Dechen riep: 'Spreek, spreek!' Nog voor Jiashan een woord kon uitbrengen sloeg Dechen hem opnieuw. Op dat ogenblik bereikte Jiashan grote verlichting.

Het is één van die vele op het eerste zicht absurde Zen-verhalen. Ik laat u, zoals het dergelijke verhalen past, er even mee zitten. We komen er op terug,

Passie voor gezondheid
Vreemd die relatie tussen Zen en gezondheid. Nu is het zo dat wij in onze wereld bijna alles in verband brengen met gezondheid. Het is één van onze belangrijkste en meest gewaardeerde motieven. We sporten niet omdat het prettig is, maar omdat het gezond is. We kiezen ons voedsel niet omdat het lekker is, maar omdat het gezond is en zelfs vegetariër worden we niet uit mededogen met de dieren, maar uit gezondheidsoverwegingen. Ook Zen ontsnapt blijkbaar niet aan onze allesoverheersende gezondheidswoede.

Er zijn opvallende parallellen tussen de situatie van het boeddhisme in het Westen en de periode waarin het boeddhisme China bereikte. Ook de Chinezen waren geobsedeerd door gezondheid. Het grote streven van taoïsme was onsterfelijkheid. In opdracht van de Chinese keizers zochten taoïstische alchemisten naar een onsterfelijkheidselixir. Ettelijke proefpersonen zijn gestorven bij in vivo experimenten met allerlei giftige substanties. (Aan één van deze experimenten danken we overigens de uitvinding van het buskruit.)

Bij zijn aankomst in China werd het Boeddhisme snel geïnterpreteerd in het licht van het taoïsme. De taoïstische terminologie werd gebruikt om boeddhistische termen uit het Sanskriet te vertalen. In een poging om het Boeddhisme te siniseren werd er zelfs gespeculeerd dat de Boeddha en Laozi één en dezelfde persoon waren.

Thanissaro Bikkhu, een Westerse Theravada monnik, argumenteert dat het Westerse romanticisme in onze tijd voor het boeddhisme dezelfde functie heeft als destijds het taoïsme in China. Onze obsessie met gezondheid past in het romantische gezondheidsideaal van een zuiver en oorspronkelijk leven, verbonden met de natuur. Deze situatie is én een ingangspoort voor het boeddhisme én één van de grootste bronnen van misverstand.

Terug naar de bootmonnik
Keren we terug naar onze bootmonnik. Er is bitter weinig gezond aan. Dat Jiashan zijn val in het water te boven kwam weten we, want hij werd, naar aanleiding van dit incident een gewaardeerd Zenmeester. (Hij wordt gezien als degene die voor het eerst het drinken van thee in Zen introduceerde.) Ook het gedrag van Dechen kunnen we moeilijk als een toonbeeld van gezondheid bestempelen. Om te beginnen geeft hij zelf al aan dat hij contactgestoord is en een goedbedoelende en verwachtingsvolle leerling zomaar het water in meppen is op zijn minst bizar.

Hoe begrijpen we dit verhaal? Leef je in in Jiashan. Een leraar, die blijkbaar volk trekt en midden in een lezing wordt hij belachelijk gemaakt. In plaats van in de tegenaanval te gaan of het voorval te negeren stapt hij op de man die met hem lachte af en vraagt hem om instructie. Daowu gaat niet op zijn verzoek in maar stuurt hem naar een afgelegen gebied, naar een obscure heremiet. Jiashan geeft zijn positie op, laat hebben en houden achter en gaat op zoek naar Dechen.

Als hij hem eindelijk vindt, op het moment dat hij hoopt de instructie te krijgen waar hij zo wanhopig naar op zoek is ... mept Dechen hem het water in. Nog voor hij van zijn ontzetting bekomen is, krijgt hij een tweede mep.

Wat kan je doen in zo een situatie? Helemaal open en volledig uit je lood geslagen heb je maar twee mogelijkheden. Of terug alles sluiten: 'deze man is gek, ik ben voor niets gekomen', of alles loslaten en ontdekken wat je altijd al wist en je nooit gerealiseerd hebt, oog in oog met de realiteit zoals ze altijd al was, maar met een intimiteit die je niet voor mogelijk hield.

Is Zen gezond?
Zen heeft niets met gezondheid te maken. Zen gaat over die intimiteit met de werkelijkheid die tegelijk ontzettend en bevrijdend is. Zen gaat niet over gezondheid maar over een openheid op de realiteit die niet zonder consequenties is maar die ons vervolgens geen andere keus meer laat dan liefdevol en mededogend in de wereld te staan en te handelen. Zen gaat over een radicaal loslaten dat ons in onverkende wateren brengt misschien zelfs ten koste van onze gezondheid. Op één of andere manier zal je nooit meer dezelfde zijn.

Ons verlangen naar gezondheid kan ons misschien tot Zen brengen. De rust en ontspanning van de meditatie kan misschien heilzaam zijn en ons leren om beter met stress om te gaan. Dat is zelfs wetenschappelijk bewezen. Maar er komt een moment dat we beseffen dat ons verlangen naar gezondheid niet verder zal ingewilligd worden. Op dat moment hebben we de keuze tussen afhaken of met al onze angst de duisternis invaren en daarin, ondanks onze angst tot de bevrijdende ontdekking te komen dat het leven leefbaar is.

Waarschuwing: Zen kan uw gezondheid schaden
Jinqing vroeg een monnik: wat is dat geluid buiten. De monnik antwoordde: dat is het geluid van een slang die een pad opeet. Jinqing zei: wanneer je het lijden van wezens erkent, zijn er meer wezens die lijden.

Zen maakt je gevoeliger en kwetsbaarder. Je kan niet meer vrijblijvend naar de geluiden van de wereld luisteren. Je lijdt mee. Dat is de consequentie van een grotere openheid en intimiteit met de werkelijkheid. Of het te rijmen valt met de zoektocht naar gezondheid moet ieder voor zich uitmaken.

Zen kan uw gezondheid schaden. Of dat een reden is om er mee door te gaan of om er mee te stoppen laat ik aan uw eigen appreciatie over. Maar, zoals Trungpa Rinpoche zijn lezingen vaak begon: u kan nu nog weggaan.

Ten overvloede: Waarover gaat het?
Wat wil Zen met dit alles duidelijk maken? Waar gaat het toch over? Zen is een heel pure uitdrukking van de dharma, van de leer van de Boeddha. De dharma gaat over lijden. De eerste edele waarheid is de vaststelling van de aanwezigheid van lijden. Lijden, en daarmee dus ook geluk, is waar het allemaal om draait. Lijden vindt zijn oorzaak in de drie vergiften: hebzucht, haat en illusie. Dit is de tweede edele waarheid. Het is geen kwestie van moraliseren. Er is geen a priori goed en slecht, er is enkel lijden en opheffen van lijden. De drie vergiften worden zo genoemd omdat ze op een slinkse manier ons leven vergallen. De giftigste van de drie is wellicht illusie. Welke illusie? De illusie waarmee we ons kleine ik voor werkelijk nemen en er ons krampachtig in opsluiten. Hebzucht en haat zijn er de onvermijdelijke gevolgen van. Mijn geluk , mijn welzijn, mijn gezondheid, mijn behoefte, mijn spiritueel pad, mijn dieet... dat is wat ik wil hebben en wat daarbij in de weg komt moet worden opgeruimd. De illusie is dat ik gelukkig zal zijn als aan mijn behoefte voldaan is, desnoods ten koste van het geluk van anderen. Jinqing test de monnik bij het geluid van de slang die een pad eet als hij zegt: wanneer je het lijden van wezens erkent, zijn er meer wezens die lijden.

De derde edele waarheid is die van bevrijding. Bevrijding uit de beklemmende gevangenis van het kleine ego. Het besef dat al dat ‘mijn‘ illusoir is. Wat een opluchting. Jinqing daagt de monnik uit: ‘Wanneer je het lijden van wezens erkent, zijn er meer wezens die lijden’. Ineens besef je het tegendeel waar is. Mededogen volgt automatisch uit dit inzicht. Inzicht en mededogen verhouden zich als vuur en warmte.

Het pad dat tot bevrijding leidt is de vierde edele waarheid. Hier houdt de theorie op, hier heb je iets te doen. Zoals Jiashan heb je wat je hebt los te laten en op weg te gaan. Daowu zag snel hoe dicht Jiashan bij dit inzicht al stond. Hij mept zijn laatste verwachting van mijn inzicht, mijn onderricht, mijn verlichting ... uit zijn handen en Jiashan vat het.

De hedendaagse Amerikaanse leraar Genpo Roshi zegt: ‘Die oude Zen-meesters konden het zich permitteren om desnoods jaren lang te wacht tot de juiste leerling op hun pad kwam. In de voorbije eeuw is de race met hebzucht, haat en illusie zo urgent geworden omdat het overleven zelf van onze planeet op het spel staat.’

In de oudste teksten lezen we hoe de Boeddha na zijn ontwaken zich afvroeg: aan wie kan ik dit doorgeven, want deze tijd is alleen geïnteresseerd in onmiddellijke behoeftebevrediging, niemand zal dit kunnen vatten. (Het gaat hier wel degelijk over India 2500 jaar geleden.) Het is een god die de Boeddha uiteindelijk smeekt om zijn inzicht door te geven ‘want zij met weinig stof in hun ogen zullen het vatten’. Het idee dat niemand dit zal kunnen vatten is wellicht de laatste illusie.

Zen gaat niet over gezondheid. Wijsheid en mededogen, daar gaat het over. Wellicht is er uiteindelijk niemand die dit niet kan vatten.

Edel Maex

Bron: Leven in de Maalstroom Blog

Reis naar mindfulness

Leer stress los te laten en leef in het nu

Dit boek verklaart de basisbeginselen van mindfulness en laat zien hoe u met eenvoudige, effectieve rituelen een prettiger leven kunt creëren.

In het hier-en-nu leven in een wereld vol technologie en afstreeplijstjes is vaak moeilijker dan we denken. Daardoor krijgen we last van een gebrek aan innerlijke rust, maar ook van destructieve emoties die kunnen uitmonden in psychosomatische klachten. Deze gids, die vriendelijk van toon is, leert u eenvoudige, leuke en heel effectieve manieren om een versnelling lager te kiezen en u beter bewust te worden van uw gedachten, handelingen en omgeving. Tot de oefeningen behoren ademhalings- en geluidmeditaties, loopmeditaties en combinaties van bewegingen die zijn geïnspireerd door chi gong, tai chi en yoga, en zijn bedoeld om lichaam en geest in het huidige moment te brengen.

Dit volledig geïllustreerde boek is geschreven door de bekende mindfulnessdocente en auteur dr. Patrizia Collard en laat u kennismaken met de meditaties en lichaamsbewegingen waarmee u de strijd kunt aanbinden met stress en spanning, om leert gaan met angst, beter gaat eten, beter leert omgaan met veranderingen, meer liefhebt en waarmee u ten slotte de vreugde leert kennen van het leven in het 'nu'.

Mindfulness bij borstkanker

gids tijdens en na je behandeling

Tegenwoordig loopt ongeveer één op acht vrouwen het risico ooit in haar leven borstkanker te ontwikkelen. Wanneer je ermee geconfronteerd wordt, komt er veel op je af. Zelfs na de behandeling is het zoeken hoe je leven weer op te pakken. Het eerste deel van dit boek is een praktische en emotionele handleiding die nuttig is tijdens en na je behandeling. In het tweede deel leer je hoe je een andere relatie met je lichaam, gedachten en emoties kan aangaan dankzij Mindfulness-Based Stress Reduction. Hierbij wordt specifieke aandacht gegeven aan hoe je mindfulness kan integreren in je dagelijkse leven.

Dit boek is bedoeld voor mensen die getroffen zijn door borstkanker en meer bewust in het leven willen staan. Door middel van de oefeningen en tips in het boek leer je anders om te gaan met de gevolgen van je borstkanker door rust te vinden in de onrust. Verder wordt onder andere ook aandacht besteed aan intimiteit en seksualiteit, borstkanker bij mannen en hoe de omgeving best met jouw situatie omgaat. Hulpverleners kunnen dit boek gebruiken om samen met de persoon met borstkanker mindfulnessvaardigheden te trainen.

"Alles wat je wilde weten over het omgaan met borstkanker maar niet durfde vragen, of gewoon vergat te vragen door je 'chemokop': je vindt het in dit naslagwerk. Volledig, correct en aan de hand van een aangenaam empathisch taalgebruik, inclusief handige tips voor doorverwijzing. Een onmisbare gids voor alle lotgenoten." Kristien Van den Bon (auteur Borstkanker en boezemblues)

Over de auteur:

NATHALIE CARDINAELS is klinisch psychologe en cognitief gedragstherapeute. Ze werkt in een algemeen ziekenhuis met mensen met borstkanker en chronische pijnpatiënten en geeft Mindfulness-Based Stress Reduction trainingen aan mensen met kanker na afloop van hun behandelingen. Daarnaast heeft Nathalie psychologenpraktijk De Meiboom in Hasselt opgericht.

Onderzoek naar effect mindfulness bij vrouwen met borstkanker

Pink Ribbon heeft een half miljoen euro beschikbaar gesteld voor onderzoek naar het effect van mindfulness op de kwaliteit van leven van vrouwen met borstkanker. Het gaat om een multi-center onderzoek dat wordt gecoördineerd door het Radboud Universitair Medisch Centrum voor Mindfulness en het Helen Dowling Instituut.

Borstkanker heeft niet alleen lichamelijke, maar ook psychische gevolgen. De behandeling vraagt veel van patiënten, of het nu gaat om een operatie, bestraling, chemotherapie of een hormonale behandeling. Veel vrouwen met borstkanker kampen dan ook met depressieve en angstklachten, niet alleen tijdens de behandeling maar ook erna.

Online training
Anne Speckens, die vanuit het UMC St Radboud het onderzoek mede coördineert: “Uit onderzoek is gebleken dat mindfulness bij mensen met kanker klachten van angst en depressie kan verminderen en de kwaliteit van leven kan verbeteren. Omdat het voor mensen met kanker fysiek niet altijd mogelijk is om aan een groepstraining mee te doen, willen we onderzoeken of een online mindfulnesstraining ook effectief is. Zowel de groeps- als de online training willen we vergelijken met de gebruikelijke zorg om zo een indruk te krijgen van de effecten op de psychische klachten en de medische en maatschappelijke kosten.”

Psychosociale oncologie
Aan het breed opgezette onderzoek doen alle instellingen voor psychosociale oncologie in Nederland mee: het Helen Dowling Instituut in Utrecht, het Taborhuis in Groesbeek, Ingeborg Douwes Centrum in Amsterdam, De Vruchtenburg in Rotterdam, Le Shan in Leiden en het Behouden Huys in Groningen.

Bron: Zorgkrant

Mindful leiderschap

voor effectieve teams en organisaties

Mindfulness maakt je werk meer ontspannen en effectiever. Je ontwikkelt de mentale veerkracht om effectief te schakelen tussen actie en stilstaan bij waar je mee bezig bent.

In dit boek laat Wibo Koole zien wat mindfulness precies is en hoe je het kunt toepassen in je eigen leiderschap, in het werken met teams én bij het creëren van een productieve, coöperatieve organisatiecultuur. Helder, praktisch en nuchter: een ideaal boek voor managers en professionals die direct met mindfulness aan de slag willen.

Loslaten

Bij loslaten kan er de neiging zijn om het object waaraan vastgehouden wordt (bijvoorbeeld een gedachte), te gaan loslaten. Hoewel dit mogelijk is kan echter op die manier de fixatie op het object ook juist toenemen.

Via mindfulness kan loslaten ook anders benaderd worden door niet zozeer het object waar aan vastgehouden wordt te willen loslaten, maar door de aandacht te laten zijn bij wat er gebeurt.

Door te laten-zijn bij wat er gebeurt wordt de aandacht min of meer afgeleid van de fixatie naar hetgeen dat gebeurt, waardoor het object van fixatie min of meer achtergelaten en losser gelaten wordt. Op deze manier kan er gebruik gemaakt worden van de natuurlijke eigenschap dat aandacht is bij de gewaarwordingen die plaatsvinden indien we dit toelaten en niet in de weg zitten.

Omdat fixatie dit in de weg kan zitten kan het nodig zijn om de fixatie eerst enigsinds te ontspannen. Na het herkennen van fixatie, wordt de situatie toegelaten en enigsinds ontspannen, waardoor het aandachtsveld groter kan worden en dit ook natuurlijk optredende gebeurtenissen zoals de sensaties van het ademhalen kan omvatten naast het object van fixatie (zoals gedachten of emoties). Wellicht vinden er nog processen plaats waarbij de aandacht weer naar het gedachtenprocessen/emotie getrokken wordt. Omdat echter nu ook de ademhaling in het aandachtsveld aanwezig is, kan hiervan gebruik gemaakt worden om meer los te komen van het object van fixatie door de aandacht hier meer bij te laten zijn en het object van fixatie meer achter te laten. Het object van fixatie is nog wel min of meer in het aandachtsveld maar de aandacht is meer bij de sensaties van het ademhalen. In plaats van op een gefixeerde manier aanwezig te zijn waarbij men verstrict is in mentale processen, kan er nu meer vanuit mindfulness verder gegaan worden waarbij de aandacht kan zijn bij wat er gebeurt.

Er zijn hierbij ook andere opties. De aandacht kan na enige ontspanning of andersinds geopend te zijn (bijvoorbeeld via laten zijn) wat meer bij het object van fixatie gelaten worden en wat minder bij de sensaties van het ademhalen. Doordat het object van fixatie minder vastgehouden wordt (tenopzichte van het verstrict zijn erin) kan dit object ook veranderen. Doordat het object verandert, wordt dit object minder als werkelijk (het wordt bijvoorbeeld minder geidentificeerd met een ander persoon of object) en meer als een gedachte of mentale gebeurtenis gezien, waardoor het makkelijker losgelaten kan worden. Het voordeel van deze laatste manier is dat het loslaten en ook het oplossen van bijvoorbeeld een gedachte gebeurt terwijl de aandacht daar meer bij is.

Bron: demindfulnessgids.nl