Ik ben van mening dat ik, na enkele jaren van oefening en ervaring met Mindfulness aandachttraining, inmiddels behoorlijk "mindful" door het leven ga. Ik ben in het moment, sta niet stil bij het verleden en maak geen toekomstscenario's. Ik ben aandachtig in wat ik doe en ik richt mijn aandacht op de dingen waar ik NU mee bezig ben en die NU bij me langs komen...
Mijn aandacht heeft zich verlegd van breed, toekomstgericht, proactief en strategisch, naar smal, nu-gericht, afwachtend en belevend.
In de tijd dat ik actief en bewust met Mindfulnesstraining bezig was, leerde ik mijn aandacht richten op concrete en actuele gevoelens en gedachten, zonder me gedwongen te voelen daar onmiddellijk over te oordelen.
Ik richtte mijn aandacht op mijn adem, mijn buik, mijn benen, mijn hoofd, mijn boosheid, mijn verdriet, mijn compassie en mijn behoeften. Het heeft me geholpen om meer "mezelf" te zijn en dat "goed" te vinden...
Maar...
Ik was altijd bezig te richten..!
Altijd iets aan het waarnemen...
Altijd bezig...
Altijd iets aan het DOEN...
Ontspannen en verkwikt
De laatste tijd heb ik dus geleerd om daarmee te stoppen (hoewel dat niet het goede woord is, want stoppen houdt in dat je toch weer iets doet...).
Laat ik zeggen dat ik geleerd heb om NIET te DOEN...
Dat is dus wat anders dat Nietsdoen! Niets doen is niet meer dan het uitstellen van iets doen. Dat is het dus niet..!
Het betekent wel dat ik geleerd heb om sonder actie of (pre)occupatie, simpelweg te ZIJN.
In mijn meditatiemomenten BEN ik dus alleen nog maar en DOE ik NIET meer...
Ik richt mijn aandacht niet; probeer mijn geest niet leeg te maken; geen gevoel of gedachten op te roepen of weg te drukken en geen hogere of andere staat van zijn te bereiken...
Ik kies een gemakkelijke houding (meestal languit in bad) en sluit mijn ogen. Ik laat ALLES los en stop met DOEN. Meer niet...
En dan ondervindt ik een soort Mantra:
Ik...
Ik... Ben...
Ik... Ben... Zijn..!
Niet in woorden, maar in concepten (als ik het daarmee duidelijk maak tenminste...).
Ik ZEG dat dus niet tegen mezelf, of herhaal het constant, maar ik ERVAAR het..! Het is ook geen kwestie van het mezelf LATEN ervaren, maar meer iets waarmee mijn geest zich vult op het moment dat ik NIET DOE. Het bio-elektro-chemische "denken" lost dan als het ware op in een allesomvattende staat van ZIJN, waarin ik niet DOE, maar BEN en waarmee ik ÉÉN ben...
Soms duurt dat 10 minuten, soms een half of zelfs een heel uur.
Lang of kort, na afloop ben ik DIEP ontspannen en verkwikt..!
Meer lezen:
zondag 30 oktober 2011
vrijdag 28 oktober 2011
Pleidooi voor een aandachtig leven
Het wordt steeds lastiger om aan iemand of iets onze volledige aandacht te geven. Ons drukke bestaan waarin we ‘efficiënt’ moeten zijn, de informatielawine en de communicatietechnologie zorgen voor voortdurende afleiding. Wat de gevolgen daarvan zijn en hoe je kunt leren aandachtiger te leven, lees je in het nieuwste SimplifyLife-boek: Aandacht.
We leven in een snelle tijd. We moeten veel en er wordt voortdurend om onze aandacht gevraagd: door de mensen en projecten op het werk, door je eventuele partner en kinderen, je familie en natuurlijk ook door de continue stroom van informatie en berichten van de media en de communicatietechnologie. Hoewel we vrijwel steeds digitaal met elkaar verbonden zijn, neemt de individualisering toe en de kracht van de gemeenschap (buurt, gezin, vereniging) af. Oprechte aandacht geven aan degenen die nabij zijn wordt steeds lastiger als je tijd opgeslokt wordt door al die andere dingen die óók moeten. We multitasken om efficiënt en productief te zijn, maar in feite worden we geleefd. Onze geest is zo rusteloos dat we aan een bijna permanent aandachttekort lijden.
De kracht van aandacht is verbinding: de brug tussen jezelf en de rest van de wereld, maar ook met je eigen gedachten en emoties. Die twee dingen, interesse en inzicht, zorgen ervoor dat je een goed leven kunt leiden, met respect voor jezelf en je omgeving. Door je in te leven, maar tegelijk de juiste hoeveel afstand te nemen die ervoor zorgt dat je je niet laat meeslepen door je emoties en gedachtespinsels.
Je kunt leren met een aandachtige houding te leven. In oude tradities als het boeddhisme en stoïcisme was dat al bekend, en in deze tijd vind je de uitgangspunten hiervan terug in de steeds populairdere zenmeditatie- en mindfulnesstrainingen. Aandachtig zijn leer je ook door te ervaren hoe het is wanneer je je mobieltje thuis laat als je gaat wandelen of wanneer je je inspant en concentreert om een moeilijke taak te volbrengen.
Het boek Aandacht is een pleidooi voor (leven met) meer aandacht, want een betere beheersing over je aandacht leidt tot een beter leven en meer levenskwaliteit, voor jezelf en voor degenen in je omgeving. Levenskwaliteit valt of staat met de aandacht die wij kunnen besteden aan onszelf en alles om ons heen: mensen, dieren, de natuur, zelfs onze spullen.
Het doel van SimplifyLife is meer tijd en aandacht te creëren voor wat er echt toe doet in je leven. Daarvoor moet je in staat zijn om beter te leren zien wat jou drijft en veel van de prikkels om je heen te laten voor wat ze zijn. Een aandachtige houding helpt je daarbij. Als je in staat bent je aandacht te beheersen, ben je in feite vrij. Dan kun je kiezen waar je bent en hoe je handelt. Je kunt dan de kleine dingen zien die het leven mooi maken, je laten meevoeren door kunst of verbeelding, in een aandachtige flow aan een taak werken of juist met beide benen op de grond in het hier en nu zijn.
We leven in een snelle tijd. We moeten veel en er wordt voortdurend om onze aandacht gevraagd: door de mensen en projecten op het werk, door je eventuele partner en kinderen, je familie en natuurlijk ook door de continue stroom van informatie en berichten van de media en de communicatietechnologie. Hoewel we vrijwel steeds digitaal met elkaar verbonden zijn, neemt de individualisering toe en de kracht van de gemeenschap (buurt, gezin, vereniging) af. Oprechte aandacht geven aan degenen die nabij zijn wordt steeds lastiger als je tijd opgeslokt wordt door al die andere dingen die óók moeten. We multitasken om efficiënt en productief te zijn, maar in feite worden we geleefd. Onze geest is zo rusteloos dat we aan een bijna permanent aandachttekort lijden.
De kracht van aandacht is verbinding: de brug tussen jezelf en de rest van de wereld, maar ook met je eigen gedachten en emoties. Die twee dingen, interesse en inzicht, zorgen ervoor dat je een goed leven kunt leiden, met respect voor jezelf en je omgeving. Door je in te leven, maar tegelijk de juiste hoeveel afstand te nemen die ervoor zorgt dat je je niet laat meeslepen door je emoties en gedachtespinsels.
Je kunt leren met een aandachtige houding te leven. In oude tradities als het boeddhisme en stoïcisme was dat al bekend, en in deze tijd vind je de uitgangspunten hiervan terug in de steeds populairdere zenmeditatie- en mindfulnesstrainingen. Aandachtig zijn leer je ook door te ervaren hoe het is wanneer je je mobieltje thuis laat als je gaat wandelen of wanneer je je inspant en concentreert om een moeilijke taak te volbrengen.
Het boek Aandacht is een pleidooi voor (leven met) meer aandacht, want een betere beheersing over je aandacht leidt tot een beter leven en meer levenskwaliteit, voor jezelf en voor degenen in je omgeving. Levenskwaliteit valt of staat met de aandacht die wij kunnen besteden aan onszelf en alles om ons heen: mensen, dieren, de natuur, zelfs onze spullen.
Het doel van SimplifyLife is meer tijd en aandacht te creëren voor wat er echt toe doet in je leven. Daarvoor moet je in staat zijn om beter te leren zien wat jou drijft en veel van de prikkels om je heen te laten voor wat ze zijn. Een aandachtige houding helpt je daarbij. Als je in staat bent je aandacht te beheersen, ben je in feite vrij. Dan kun je kiezen waar je bent en hoe je handelt. Je kunt dan de kleine dingen zien die het leven mooi maken, je laten meevoeren door kunst of verbeelding, in een aandachtige flow aan een taak werken of juist met beide benen op de grond in het hier en nu zijn.
donderdag 27 oktober 2011
Accepteren en loslaten
Je hoeft niet alles in de hand te hebben...
Loslaten betekent dat je niet blíjft piekeren over wat er in je leven gebeurt, of over beslissingen die je moet nemen. Aanvaarden dat iets is, zoals het is. Maar ook letterlijk de spullen opruimen die je al zolang niet meer nodig hebt. Ook dat geeft rust.
De kern van loslaten is: de onvolkomenheid van het leven accepteren en realistisch onder ogen zien hoe weinig macht je hebt over je levensgeluk. Een mens kan zijn leven niet volledig bestieren en heeft niet alles in de hand. En dat hoeft ook helemaal niet.
Loslaten begint dus met je met je te realiseren dát je iets beter los kunt laten. Een situatie, een gebeurtenis of een herinnering die je vooral pijn oplevert, of spanning. Door er eindeloos in je hoofd mee bezig te blijven, houd je ook de negatieve gevoelens vast. Maar je kúnt de dingen vaak niet eigenhandig veranderen. Hooguit enigszins beïnvloeden, maar zelfs dat is vaak twijfelachtig. Het enige dat je wél kunt doen, is het loslaten.
Geef je verzet op. Zolang je je met alle macht probeert te verzetten tegen de dingen zoals ze zijn, en heel hard blijft werken om de zaken tóch te proberen naar je hand te zetten, kun je niet loslaten. Dan kan het alleen al een klein beetje bevrijdend werken als je tegen jezelf zegt: zo is het nu. Dit is wat er is. Hier moet ik het nu even mee doen. Als je je verzet opgeeft (en dus in feite je vlucht voor de realiteit van de situatie), creëer je ruimte in je geest en ontspanning.
Loslaten is niet wegstoppen. Van wat je wegstopt, houd je last, maar vaak onbewust. Als het er via de bewuste weg niet uit mag, gaat het ondergronds. Dan krijg je bijvoorbeeld lichamelijke klachten of slaap je slecht. Als je iets wegstopt, ben je eigenlijk nog in verzet. De onderliggende gedachte is: ik wil dit niet! Dus moet het weg en wel zo snel mogelijk. Aan werkelijk loslaten gaat acceptatie vooraf. Je kunt het wel niet willen, maar het ís er gewoon. Zie het onder ogen. Probeer er niks van te vinden, probeer er niks mee te hoeven.
Perfectie hoeft niet. Zolang je in je hoofd bezig blijft met eindeloos tegen elkaar afwegen van mogelijkheden, van jezelf eist dat je de allerbeste beslissing moet nemen en daarin naar perfectie streeft, wordt het moeilijk een beslissing te nemen en op te houden met piekeren en twijfelen daarover. Maar als je kunt leren loslaten dat alles perfect moet, als je kunt besluiten dat goed genoeg ook goed is, dan kun je op een gegeven moment ophouden met de maalstroom in je hoofd. Je mag de keuze maken die op dit moment het meest reëel is of het beste bij je past. Het gaat alleen maar over nu. Je kunt niet alles overzien, niet in de toekomst kijken. Misschien moet je een gemaakte keuze weer een keer herzien. Het zij zo.
Laat je verwachtingen los. We verwachten zoveel van onszelf, onze kinderen, onze partner, ‘het leven’. Het leven wordt eenvoudiger als we wat van die hooggespannen verwachtingen los kunnen laten. Dat neemt veel druk weg.
Als je loslaat, houd je op met energie in iets steken. Je houdt op het te voeden. En daardoor kan het je op den duur niet meer in zijn greep houden.
Vereenvoudigen betekent soms ook in letterlijke zin loslaten. Als je opruimt is het zaak om de spullen die je niet meer nodig hebt of die niet meer belangrijk zijn te kunnen loslaten. Ook dat geeft ruimte in je hoofd.
Loslaten betekent dat je niet blíjft piekeren over wat er in je leven gebeurt, of over beslissingen die je moet nemen. Aanvaarden dat iets is, zoals het is. Maar ook letterlijk de spullen opruimen die je al zolang niet meer nodig hebt. Ook dat geeft rust.
De kern van loslaten is: de onvolkomenheid van het leven accepteren en realistisch onder ogen zien hoe weinig macht je hebt over je levensgeluk. Een mens kan zijn leven niet volledig bestieren en heeft niet alles in de hand. En dat hoeft ook helemaal niet.
Loslaten begint dus met je met je te realiseren dát je iets beter los kunt laten. Een situatie, een gebeurtenis of een herinnering die je vooral pijn oplevert, of spanning. Door er eindeloos in je hoofd mee bezig te blijven, houd je ook de negatieve gevoelens vast. Maar je kúnt de dingen vaak niet eigenhandig veranderen. Hooguit enigszins beïnvloeden, maar zelfs dat is vaak twijfelachtig. Het enige dat je wél kunt doen, is het loslaten.
Geef je verzet op. Zolang je je met alle macht probeert te verzetten tegen de dingen zoals ze zijn, en heel hard blijft werken om de zaken tóch te proberen naar je hand te zetten, kun je niet loslaten. Dan kan het alleen al een klein beetje bevrijdend werken als je tegen jezelf zegt: zo is het nu. Dit is wat er is. Hier moet ik het nu even mee doen. Als je je verzet opgeeft (en dus in feite je vlucht voor de realiteit van de situatie), creëer je ruimte in je geest en ontspanning.
Loslaten is niet wegstoppen. Van wat je wegstopt, houd je last, maar vaak onbewust. Als het er via de bewuste weg niet uit mag, gaat het ondergronds. Dan krijg je bijvoorbeeld lichamelijke klachten of slaap je slecht. Als je iets wegstopt, ben je eigenlijk nog in verzet. De onderliggende gedachte is: ik wil dit niet! Dus moet het weg en wel zo snel mogelijk. Aan werkelijk loslaten gaat acceptatie vooraf. Je kunt het wel niet willen, maar het ís er gewoon. Zie het onder ogen. Probeer er niks van te vinden, probeer er niks mee te hoeven.
Perfectie hoeft niet. Zolang je in je hoofd bezig blijft met eindeloos tegen elkaar afwegen van mogelijkheden, van jezelf eist dat je de allerbeste beslissing moet nemen en daarin naar perfectie streeft, wordt het moeilijk een beslissing te nemen en op te houden met piekeren en twijfelen daarover. Maar als je kunt leren loslaten dat alles perfect moet, als je kunt besluiten dat goed genoeg ook goed is, dan kun je op een gegeven moment ophouden met de maalstroom in je hoofd. Je mag de keuze maken die op dit moment het meest reëel is of het beste bij je past. Het gaat alleen maar over nu. Je kunt niet alles overzien, niet in de toekomst kijken. Misschien moet je een gemaakte keuze weer een keer herzien. Het zij zo.
Laat je verwachtingen los. We verwachten zoveel van onszelf, onze kinderen, onze partner, ‘het leven’. Het leven wordt eenvoudiger als we wat van die hooggespannen verwachtingen los kunnen laten. Dat neemt veel druk weg.
Als je loslaat, houd je op met energie in iets steken. Je houdt op het te voeden. En daardoor kan het je op den duur niet meer in zijn greep houden.
Vereenvoudigen betekent soms ook in letterlijke zin loslaten. Als je opruimt is het zaak om de spullen die je niet meer nodig hebt of die niet meer belangrijk zijn te kunnen loslaten. Ook dat geeft ruimte in je hoofd.
http://www.simplifylife.nl
woensdag 26 oktober 2011
Boekbespreking: 'SimplifyLife'
Het boek SimplifyLife ontrafelt de paradox van deze tijd: er is een teveel en we ervaren een tekort. En daardoor blijven we maar rennen en voortdurend op weg naar beter en mooier. We zijn aan het streefleven, kunnen en moeten altijd maar dóór, zijn 24 uur per dag bereikbaar, kunnen midden in de nacht werken en kiezen uit een scala van evenementen, hobby’s en mogelijkheden in onze ‘vrije tijd’ waar je minstens tien mensenlevens mee kunt vullen.
Door al die kansen en mogelijkheden is er altijd iets wat misschien beter en mooier was (geweest). Is er de onrust dat je misschien iets mist en de druk om te laten zien dat jij ook een geslaagd mens bent en geen loser. De plicht tot gelukkig zijn, je ‘goed voelen’ en succes leidt ertoe dat we voortdurend nieuwe wegen in hollen.
Een andere levenshouding leidt tot een andere leefstijl. Een levenshouding die niet uitgaat van verbetering maar van wat er al wél en van waarde is in het leven. SimplifyLife laat zien hoe streefleven kan veranderen in meer tevredenheid en acceptatie. De principes van SimplifyLife toepassen, betekent dat je, stapje voor stapje, minder hoeft. Af en toe even afstand kunt nemen van druk-druk-druk, aandachtiger kunt zijn, de dingen wat meer kunt nemen zoals ze komen, en wat vaker tevreden kunt zijn met wat er ís.
SimplifyLife: inhoudsopgave
Inleiding
DEEL 1 - Streefleven: waarom alles altijd mooier, beter en anders moet
1. De mogelijkhedenmaatschappij: te veel en toch tekort
2. De condition humaine: de onvolmaaktheid van het leven
3. Vrijheid en eigen verantwoordelijkheid: het leven als keuzemenu
4. Het lot in eigen hand: de maakbaarheid van het bestaan
5. Geluk als hoogste doel: altijd blij en positief
6. Streefleven en presteren: over de leegte in een overvol bestaan
DEEL 2 - Terug naar de essentie: de principes van SimplifyLife
1. Het eerste principe: leer het onderscheid tussen wat echt belangrijk is en wat niet
5. Het vijfde principe: oefen aandacht & verbind jezelf
DEEL 3 - Stoppen met streefleven
1. De ander: ruimte geven
1.1 Opvoeding: leg de lat lager
Door al die kansen en mogelijkheden is er altijd iets wat misschien beter en mooier was (geweest). Is er de onrust dat je misschien iets mist en de druk om te laten zien dat jij ook een geslaagd mens bent en geen loser. De plicht tot gelukkig zijn, je ‘goed voelen’ en succes leidt ertoe dat we voortdurend nieuwe wegen in hollen.
Een andere levenshouding leidt tot een andere leefstijl. Een levenshouding die niet uitgaat van verbetering maar van wat er al wél en van waarde is in het leven. SimplifyLife laat zien hoe streefleven kan veranderen in meer tevredenheid en acceptatie. De principes van SimplifyLife toepassen, betekent dat je, stapje voor stapje, minder hoeft. Af en toe even afstand kunt nemen van druk-druk-druk, aandachtiger kunt zijn, de dingen wat meer kunt nemen zoals ze komen, en wat vaker tevreden kunt zijn met wat er ís.
SimplifyLife: inhoudsopgave
Inleiding
DEEL 1 - Streefleven: waarom alles altijd mooier, beter en anders moet
1. De mogelijkhedenmaatschappij: te veel en toch tekort
2. De condition humaine: de onvolmaaktheid van het leven
3. Vrijheid en eigen verantwoordelijkheid: het leven als keuzemenu
4. Het lot in eigen hand: de maakbaarheid van het bestaan
5. Geluk als hoogste doel: altijd blij en positief
6. Streefleven en presteren: over de leegte in een overvol bestaan
DEEL 2 - Terug naar de essentie: de principes van SimplifyLife
1. Het eerste principe: leer het onderscheid tussen wat echt belangrijk is en wat niet
- Over prioriteiten in het leven en in je leven
- De behoeften van de mens
- Waarden en doelen
- Urgentie en prioriteiten
- Rust en reflectie
- Vind ‘het midden’
- Waarom zou je overal recht op hebben?
- Weet je het niet meer? Relativeer!
- Keuzevrijheid met een addertje onder het gras
- Relativeer
- Kiezen is verliezen
- Goed is goed genoeg
- Kiezen en waarden
- Beperk je opties
- Routines
- Het onbewuste
- Tevreden zijn
- Realistische verwachtingen
- Geef je verzet op
- Geen controlfreak meer
- Doelen loslaten
- Delegeren
- Schuldgevoel
- Verzoening met de werkelijkheid
- Realisme
- Wachten tot het overgaat
- Leg de lat lager
- Waarom altijd maar je grenzen verleggen?
- Beperking en betrokkenheid
- Beperk je eisen aan het leven
- Beperk jezelf
- Geluk is beperking
- Beperk anderen als ze teveel van je vragen
- Leer ermee leven
5. Het vijfde principe: oefen aandacht & verbind jezelf
- Betrokkenheid
- Verbondenheid
- Geven en ontvangen
- Netwerk als statussymbool
- Flow
- Multitasken kan niet
- Je mocht eens wat missen!
- De dingen zien zoals ze zijn
- Mindfulness
- Mediteren, is dat zweverig?
- De kunst van concentratie: beter focussen
- Toewijding en moeite doen
- Overal op reageren hoeft niet
- Volg niet altijd je gevoel!
DEEL 3 - Stoppen met streefleven
1. De ander: ruimte geven
1.1 Opvoeding: leg de lat lager
- Hoge opvoedeisen
- Als ze maar gelukkig zijn
- Presteren
- Hyperouders
- Materialistischer en extraverter
- Lekker saai
- Hoge verwachtingen
- Mannen laten het ‘afweten’, vrouwen zitten overal bovenop
- Respect en beleefdheid
- Leer omgaan met het verleden
- Tekortkomen en tekortschieten
- Niet langer kijken met kinderogen
- Rituelen en een verhaal
- Vergelijk minder
- Vergeet jezelf
- Authenticiteit
- Minder verwachten
- Imperfect mag
- Soms is alles gewoon stom
- Zelfcompassie
dinsdag 25 oktober 2011
Richt je aandacht op wat er is,,,
Aandacht oefenen...
Wanneer je je volledig op iets concentreert, kun je ‘flow’ ervaren. Psychologen gebruiken deze term om een staat te omschrijven waarin je helemaal opgaat in een activiteit, je hele wezen is erbij betrokken. Je raakt je gevoel voor tijd kwijt, je hebt geen gedachten die allerlei zijsporen bewandelen, je hebt een enorm gevoel van bevrediging. Het zijn vaak de momenten waarop je maximaal creatief bent en bergen verzet. Op flow-momenten beleef je het leven heel intens. Zo’n staat van flow kun je alleen maar bereiken als je je volledige aandacht aan iets geeft.
Als je lichaam en geest helemaal bij een taak betrokken zijn, kun je ook alledaagse dingen uitdagend maken voor jezelf. En zo kun je er een intense belevenis van maken. Wanneer je leert genieten door je energie te richten op datgene waar je voor gekozen hebt, haal je ook de zwaarte af van de ‘juistheid’ van je keuze. Je richt je aandacht, je geniet, je laat de niet gekozen alternatieven los.
Oefening baart kunst. Je aandacht op richten kan in de praktijk soms niet meevallen. Eis niet van jezelf dat je bij elke afwas die je doet in flow bent. Maar herinner jezelf er gewoon geregeld aan dat je met je volledige aandacht wilt zijn bij datgene wat je aan het doen bent. Je gedachten kunnen zijn als ongezeglijke puppies die elke keer weer alle kanten uitrennen. Roep ze telkens geduldig terug, maar blijf vriendelijk voor jezelf. Het is een proces, en oefening baart kunst.
Als je de dingen kunt zien zoals ze zijn, en mentale afstand kunt nemen van je gedachten, gevoelens en oordelen erover, ervaar je meer verbondenheid met de dingen en mensen om je heen. Een voorwaarde voor een 'zinvol' leven.
maandag 24 oktober 2011
Boekbespreking: 'Elke dag mindfulness'
Rob Brandsma is van vóór de hype. Al jarenlang is hij mindfulnesstrainer en schrijft hij boeken over het onderwerp. Daar is nu weer een prachtig exemplaar bij gekomen: ‘Elke dag mindfulness’. Een boek dat rust geeft en je helpt de realiteit te aanvaarden
Is het de toon? De korte, duidelijke zinnen, het begrip dat uit de teksten spreekt voor de ‘condition humaine’, het feit dat we allemaal tekortschietende wezens zijn en onze opdracht is om dat te leren aanvaarden?
Misschien moet ik het allemaal niet gaan analyseren. Feit is dat het boek Elke dag mindfulness mij iets doet. En dat het lastig is om het te recenseren. Omdat ik er zo in verdiept raak dat ik alleen maar wil doorlezen. Omdat ik bij elk hoofdstukje, elke overdenking ook weer wil stoppen om de woorden tot me door te laten dringen.
Mindfulness is iets wat je moet ervaren, maar psycholoog Rob Brandsma vond een manier om de ervaring zo dicht mogelijk te benaderen. Elke pagina van zijn boek bevat een overdenking (vaak een citaat van iemand anders) en daarbij plaatst Brandsma in een korte columnachtige stijl zijn eigen opmerkingen. Toegankelijk, begrijpelijk en overzichtelijk. Een willekeurige pagina:
‘“Zou moeten”, is een stok waarmee we onszelf slaan (citaat van Cheri Huber). Bitter. Dat is de smaak in de mond wanneer je jezelf verwijt dat een andere keuze beter was geweest. Maar bekijk het eens op deze manier: als je vooraf zou hebben geweten dat die keuze beter was geweest, zou je het dan hebben gedaan? Het antwoord is natuurlijk ja. Niemand kiest bewust slecht voor zichzelf. Niemand doet zichzelf bewust iets onprettigs aan. Als je het geweten had, had je het wel anders gedaan.
Had je een keuze? Nee. Je wist niet beter. Achteraf gezien lijkt het alsof je een keuze had, maar het was niet zo.
Met het idee dat een andere keuze beter was geweest, geef je jezelf er dus onterecht van langs. Op het moment van kiezen, besefte je immers niet dat er een andere en betere keuze mogelijk was.
Bitterheid is niet behulpzaam. Het is een stok die je niet helpt om et de volgende keer beter te doen. Bitterheid schept geen goede atmosfeer om te leren. Het doet ons krimpen, in plaats van groeien. Als er iets onprettigs gebeurt en je stapelt daarbovenop zelfverwijt, dan staat het 2-0. Maak van jezelf geen verliezer’.
Een boek om altijd bij de hand te hebben en open te slaan als je het even niet meer weet of wanneer je gewoon even wat bemoedigende woorden nodig hebt of hulp bij het aanvaarden van dat wat er is, ook al had je het graag anders gehad.
Is het de toon? De korte, duidelijke zinnen, het begrip dat uit de teksten spreekt voor de ‘condition humaine’, het feit dat we allemaal tekortschietende wezens zijn en onze opdracht is om dat te leren aanvaarden?
Misschien moet ik het allemaal niet gaan analyseren. Feit is dat het boek Elke dag mindfulness mij iets doet. En dat het lastig is om het te recenseren. Omdat ik er zo in verdiept raak dat ik alleen maar wil doorlezen. Omdat ik bij elk hoofdstukje, elke overdenking ook weer wil stoppen om de woorden tot me door te laten dringen.
Mindfulness is iets wat je moet ervaren, maar psycholoog Rob Brandsma vond een manier om de ervaring zo dicht mogelijk te benaderen. Elke pagina van zijn boek bevat een overdenking (vaak een citaat van iemand anders) en daarbij plaatst Brandsma in een korte columnachtige stijl zijn eigen opmerkingen. Toegankelijk, begrijpelijk en overzichtelijk. Een willekeurige pagina:
‘“Zou moeten”, is een stok waarmee we onszelf slaan (citaat van Cheri Huber). Bitter. Dat is de smaak in de mond wanneer je jezelf verwijt dat een andere keuze beter was geweest. Maar bekijk het eens op deze manier: als je vooraf zou hebben geweten dat die keuze beter was geweest, zou je het dan hebben gedaan? Het antwoord is natuurlijk ja. Niemand kiest bewust slecht voor zichzelf. Niemand doet zichzelf bewust iets onprettigs aan. Als je het geweten had, had je het wel anders gedaan.
Had je een keuze? Nee. Je wist niet beter. Achteraf gezien lijkt het alsof je een keuze had, maar het was niet zo.
Met het idee dat een andere keuze beter was geweest, geef je jezelf er dus onterecht van langs. Op het moment van kiezen, besefte je immers niet dat er een andere en betere keuze mogelijk was.
Bitterheid is niet behulpzaam. Het is een stok die je niet helpt om et de volgende keer beter te doen. Bitterheid schept geen goede atmosfeer om te leren. Het doet ons krimpen, in plaats van groeien. Als er iets onprettigs gebeurt en je stapelt daarbovenop zelfverwijt, dan staat het 2-0. Maak van jezelf geen verliezer’.
Een boek om altijd bij de hand te hebben en open te slaan als je het even niet meer weet of wanneer je gewoon even wat bemoedigende woorden nodig hebt of hulp bij het aanvaarden van dat wat er is, ook al had je het graag anders gehad.
Leer onderscheiden wat echt belangrijk is en wat niet...
Vereenvoudigen houdt uiteindelijk in dat je niet meer alles wilt en hoeft, maar je zoveel mogelijk laat leiden door en je keuzes baseert op de dingen die er écht toe doen. Maar wat doet er nu echt toe? Als je weet wat je waarden zijn, kun je gemakkelijker prioriteiten stellen.
Waar het om draait is uit te vinden wat jij nu eigenlijk echt belangrijk vindt en wat ‘in het leven’ belangrijk is. Je kunt het leven niet volledig regisseren, nieuw, onvoorzien en tegenslag zijn ook een onlosmakelijk onderdeel van het leven. Wat je wél kunt, is proberen om te leven aan de hand van een aantal leidende waarden. Wie nergens aan toegewijd is, is te vergelijken met een stuurloos schip. Hij of zij heeft geen doel en kan ook geen koers bepalen, durft geen beslissingen te nemen of propt juist zijn tijd vol om maar niets te missen.
Waarden zijn anders dan doelen. Een doel is een actie die je op je lijst zet, voltooit en vervolgens kunt afstrepen. Waarden hebben geen eindpunt, maar geven ons hele leven lang een richting aan. Voorbeeld van een doel is elk weekend twee uur intensieve aandacht aan je kind te besteden. De waarde die daarachter zit, is een goede ouder willen zijn. Zo’n waarde vergt levenslange inspanning en is nooit ‘voltooid’.
Waarden en doelen hebben dus een relatie. Om de waarde te ontdekken die achter een doel schuilgaat, stel je jezelf de vragen: ‘Waarom doe ik dit? Welke kant ga ik op door dit te doen?’ De antwoorden op de vragen wijzen je in de richting van je waarden. Om maar wat simpels te noemen: de vuilnisbak buiten zetten kan een uiting zijn van je waarde hulpvaardig te zijn, actief deel te nemen aan het gezinsleven, of een ondersteunende partner te zijn.
Als je je waarden wilt vertalen in doelen, doe dat dan in termen van wat je wilt en kunt (actieve doelen), en niet in termen van wat je niet wilt en kunt (passieve doelen). Voorbeelden van actieve doelen: je beste vriend of vriendin wekelijks bellen, de kinderen elke avond voorlezen voor het slapen gaan, etc. Stel je dus de vraag: ‘Wat kan ik (anders) doen?’. Dat geeft een richting aan je handelen.
De illusie die de samenleving ons veelal verkoopt, is dat zingeving en waarde alleen te vinden zijn in de gerichtheid op jezelf: zelfachting, zelfontplooiing, zelfverbetering. Alles draait om ‘wat ik wil’. Maar vaker ligt betekenis in het geven van een bijdrage, in iets doen dat je directe eigenbelang overstijgt.
In het dagelijks leven reageren we vaak op wat urgent is. Urgentie zorgt niet alleen voor stress en onrust, maar kan ook verslavend werken. We ervaren een tijdelijk geluksgevoel bij het oplossen van urgente dingen. Bovendien is ‘druk zijn’ in de westerse samenleving een statussymbool: als we druk bezig zijn, voelen we ons belangrijk. Onze hectische bezigheden geven ons een gevoel van eigenwaarde en populariteit. Ze vormen dan ook een goed excuus om geen rekening te houden met de werkelijk belangrijke dingen in ons leven.
Stel je doelen dus op grond van wat belangrijk is, en niet op grond van urgentie. Door je doelen op te schrijven, maak je ze tastbaar en concreet. Bijvoorbeeld: een waarde voor jou is een betrokken ouder te zijn. Concreet doel: minstens drie keer in de week ’s avonds 10 minuten extra bij het bed zitten en praten over de dag.
Onrust en stress ontstaan vaak wanneer datgene wat je doet (je doelen) niet in overeenstemming is met je waarden. Daar kun je simpel achterkomen door na te gaan wat je de afgelopen weken allemaal gedaan hebt, en in hoeverre je activiteiten overeen kwamen met je waarden en intenties. Stress ontstaat ook wanneer je teveel tijd en energie besteedt (al dan niet gedwongen) aan doelen en activiteiten die in een bepaald levensgebied misschien wel een van je waarden dienen, maar daar op een ander gebied tegen indruisen.
Stop met zaken die niet belangrijk zijn en waar niemand op zit te wachten, die je doet omdat het altijd zo is gedaan. Of omdat je denkt dat het moet, verwacht wordt, niet anders kan of mag, of omdat het zo hoort. Leer daarom om ‘nee’ te zeggen tegen minder belangrijke activiteiten en irreële verwachtingen van anderen. Behandel minder belangrijke activiteiten snel en simpel. Voldoende is hier goed genoeg. En draag minder belangrijke activiteiten over aan anderen, bijvoorbeeld aan collega’s of medewerkers, of thuis aan andere familieleden.
Bouw bewust tijd in voor belangrijke zaken die niet urgent zijn. Daar draait het uiteindelijk om, dat zijn de dingen die je leven waardevol maken en die in de hectiek van alledag vaak op de laatste plaats komen.
http://www.simplifylife.nl
Waar het om draait is uit te vinden wat jij nu eigenlijk echt belangrijk vindt en wat ‘in het leven’ belangrijk is. Je kunt het leven niet volledig regisseren, nieuw, onvoorzien en tegenslag zijn ook een onlosmakelijk onderdeel van het leven. Wat je wél kunt, is proberen om te leven aan de hand van een aantal leidende waarden. Wie nergens aan toegewijd is, is te vergelijken met een stuurloos schip. Hij of zij heeft geen doel en kan ook geen koers bepalen, durft geen beslissingen te nemen of propt juist zijn tijd vol om maar niets te missen.
Waarden zijn anders dan doelen. Een doel is een actie die je op je lijst zet, voltooit en vervolgens kunt afstrepen. Waarden hebben geen eindpunt, maar geven ons hele leven lang een richting aan. Voorbeeld van een doel is elk weekend twee uur intensieve aandacht aan je kind te besteden. De waarde die daarachter zit, is een goede ouder willen zijn. Zo’n waarde vergt levenslange inspanning en is nooit ‘voltooid’.
Waarden en doelen hebben dus een relatie. Om de waarde te ontdekken die achter een doel schuilgaat, stel je jezelf de vragen: ‘Waarom doe ik dit? Welke kant ga ik op door dit te doen?’ De antwoorden op de vragen wijzen je in de richting van je waarden. Om maar wat simpels te noemen: de vuilnisbak buiten zetten kan een uiting zijn van je waarde hulpvaardig te zijn, actief deel te nemen aan het gezinsleven, of een ondersteunende partner te zijn.
Als je je waarden wilt vertalen in doelen, doe dat dan in termen van wat je wilt en kunt (actieve doelen), en niet in termen van wat je niet wilt en kunt (passieve doelen). Voorbeelden van actieve doelen: je beste vriend of vriendin wekelijks bellen, de kinderen elke avond voorlezen voor het slapen gaan, etc. Stel je dus de vraag: ‘Wat kan ik (anders) doen?’. Dat geeft een richting aan je handelen.
De illusie die de samenleving ons veelal verkoopt, is dat zingeving en waarde alleen te vinden zijn in de gerichtheid op jezelf: zelfachting, zelfontplooiing, zelfverbetering. Alles draait om ‘wat ik wil’. Maar vaker ligt betekenis in het geven van een bijdrage, in iets doen dat je directe eigenbelang overstijgt.
In het dagelijks leven reageren we vaak op wat urgent is. Urgentie zorgt niet alleen voor stress en onrust, maar kan ook verslavend werken. We ervaren een tijdelijk geluksgevoel bij het oplossen van urgente dingen. Bovendien is ‘druk zijn’ in de westerse samenleving een statussymbool: als we druk bezig zijn, voelen we ons belangrijk. Onze hectische bezigheden geven ons een gevoel van eigenwaarde en populariteit. Ze vormen dan ook een goed excuus om geen rekening te houden met de werkelijk belangrijke dingen in ons leven.
Stel je doelen dus op grond van wat belangrijk is, en niet op grond van urgentie. Door je doelen op te schrijven, maak je ze tastbaar en concreet. Bijvoorbeeld: een waarde voor jou is een betrokken ouder te zijn. Concreet doel: minstens drie keer in de week ’s avonds 10 minuten extra bij het bed zitten en praten over de dag.
Onrust en stress ontstaan vaak wanneer datgene wat je doet (je doelen) niet in overeenstemming is met je waarden. Daar kun je simpel achterkomen door na te gaan wat je de afgelopen weken allemaal gedaan hebt, en in hoeverre je activiteiten overeen kwamen met je waarden en intenties. Stress ontstaat ook wanneer je teveel tijd en energie besteedt (al dan niet gedwongen) aan doelen en activiteiten die in een bepaald levensgebied misschien wel een van je waarden dienen, maar daar op een ander gebied tegen indruisen.
Stop met zaken die niet belangrijk zijn en waar niemand op zit te wachten, die je doet omdat het altijd zo is gedaan. Of omdat je denkt dat het moet, verwacht wordt, niet anders kan of mag, of omdat het zo hoort. Leer daarom om ‘nee’ te zeggen tegen minder belangrijke activiteiten en irreële verwachtingen van anderen. Behandel minder belangrijke activiteiten snel en simpel. Voldoende is hier goed genoeg. En draag minder belangrijke activiteiten over aan anderen, bijvoorbeeld aan collega’s of medewerkers, of thuis aan andere familieleden.
Bouw bewust tijd in voor belangrijke zaken die niet urgent zijn. Daar draait het uiteindelijk om, dat zijn de dingen die je leven waardevol maken en die in de hectiek van alledag vaak op de laatste plaats komen.
http://www.simplifylife.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)